Cerkiew w Łukawcu została wzniesiona w 1701 r. Należy do typowych, drewnianych cerkwi pogranicza polsko-ukraińskiego. Świątynia kontynuuje w mniejszej skali osiągnięcia konstrukcyjne i układ przestrzenny cerkwi z XVI–XVII w. Posiada układ trójdzielny i jednokopułową bryłę. Ze względu na położenie w podmokłej dolinie potoku, zrąb budowli posadowiony jest na drewnianych palach, zwanych „peckami”.

Po uszkodzeniu w wyniku pożaru, cerkiew została w latach 1990–1993 gruntownie odnowiona. Po remoncie teren wokół świątyni otoczono drewnianym parkanem z XIX-wieczną bramką przeniesioną z Kobylnicy Wołoskiej. Forma zewnętrzna cerkwi i jej otoczenie jest jej największym walorem. Wyposażenie wnętrza bowiem nie zachowało się. Obecnie świątynia nie jest użytkowana i znajduje się pod opieką Kościoła greckokatolickiego.